Gedicht van Rafael Alberti
van het bijhouden van deze blog:
je leert ontzettend leuke,
lieve mensen kennen.
Zo kreeg ik een tijdje geleden
een email van de Cubaanse Lourdes
met daarin, naast een aantal ontzettend
aardige en inspirerende woorden,
dit ontzettend mooie Spaanstalige
gedicht van de Spaanse dichter
Rafaël Alberti: La Paloma
Se equivocó la paloma.
Se equivocaba.
Por ir al Norte, fue al Sur.
Creyó que el trigo era agua.
Se equivocaba.
Creyó que el mar era el cielo;
que la noche la mañana.
Se equivoa.
Que las estrellas eran rocío;
que la calor, la nevada.
Se equivocaba.
Que tu falda era tu blusa;
que tu corazón su casa.
Se equivocaba.
(Ella se durmió en la orilla.
Tú, en la cumbre de una rama.)
Dit is de Nederlandse vertaling van het gedicht.
De duif vergiste zich op een dag.
Ze vergiste zich, keer op keer.
Ze ging naar het Zuiden in plaats
van het Noorden.
Ze verwarde koren met water.
Ze vergiste zich, keer op keer.
Ze dacht dat de zee de lucht was,
en de nacht, de ochtend.
Ze vergiste zich, telkens weer.
(ze dacht) dat de sterren
dauwdruppels waren
en warmte, vorst
Ze vergiste zich, keer op keer.
(ze dacht) dat je rok je blouse was,
en je hart haar huis.
Ze vergiste zich, telkens weer.
(Ze viel in slaap aan de oever;
Jij daarboven op een tak. )
De blauwe woorden
zijn kenmerkend voor het gebruik
van de Definido of de Imperfecto.
Eenmaligheid (Definido) en herhaling (Imperfecto)
zit in het Spaans dus gewoon
in de betekenis / het karakter
van deze grammaticale tijden.
zijn kenmerkend voor het gebruik
van de Definido of de Imperfecto.
Eenmaligheid (Definido) en herhaling (Imperfecto)
zit in het Spaans dus gewoon
in de betekenis / het karakter
van deze grammaticale tijden.
De schrijver van het gedicht
identificeert zich met een duif
die helemaal in de war is.
Niets blijkt te zijn zoals de duif dacht,
en ze is de richting kwijt.
Aan het eind van het gedicht blijkt
wat er precies aan de hand is:
hij is terneergeslagen want hij dacht dat
zijn geliefde ware en blijvende gevoelens
identificeert zich met een duif
die helemaal in de war is.
Niets blijkt te zijn zoals de duif dacht,
en ze is de richting kwijt.
Aan het eind van het gedicht blijkt
wat er precies aan de hand is:
hij is terneergeslagen want hij dacht dat
zijn geliefde ware en blijvende gevoelens
voor hem koesterde
(dat haar hart zijn huis was,
dat hij dus aanwezig was in haar hart
en daar altijd zou blijven “wonen”).
(dat haar hart zijn huis was,
dat hij dus aanwezig was in haar hart
en daar altijd zou blijven “wonen”).
Lourdes, heel erg bedankt voor dit
prachtige gedicht en je extra uitleg.
Ook fijn dat ik het mocht delen op dit blog.
Ik weet zeker dat de lezers dit waarderen!!
Meer gedichten van Rafaël Alberti:
prachtige gedicht en je extra uitleg.
Ook fijn dat ik het mocht delen op dit blog.
Ik weet zeker dat de lezers dit waarderen!!
Meer gedichten van Rafaël Alberti:
- Los ojos de Picasso
(met vertaling in het Nederlands) - Zo'n 30 mooie gedichten van Alberti,
waarvan een stuk of 12 met Nederlandse vertaling - Si mi voz muriera en mi tierra
ook met vertaling Spaans-Nederlands
Hola Petra,
BeantwoordenVerwijderenDe nada, guapa. ¡Un placer!
Un abrazo,
Lourdes.